عكاسي متفاوت

با چندتايي از خانم‌ها در مورد عادات حرص دربيار مردها حرف مي‌زديم، صحبت رسيد به شيوه عكاسي آقايان. يكي از دوستان مي‌گفت دارد كم كم به دختر كوچكش حسودي مي‌كند چون شوهرش از دختر 9 ماهه‌اشان بيش از 6 هزار عكس (ديجيتالي) گرفته و دلش هم نمي‌خواهد از ميان آن‌ها انتخاب و بقيه را حذف كند.
جدا از اين، در همه خانواده‌ها، انگار دوربين بايد فقط دست مرد خانواده باشد و خب او هم از آنچه كه دلش مي‌خواهد عكس مي‌گيرد. بدتر از همه در مسافرت‌ها و وقتي است كه به يك محوطه تاريخي يا منظره طبيعي زيبا مي‌رسند، آقايان يك لحظه دوربين را زمين نمي‌گذارند و تمام مدت از در و ديوار و درخت عكس مي‌گيرند اما براي يك عكس خانوادگي بايد ازشان خواهش كرد. بگذریم از این که آنچه برای ثبت در عکس مهم است برای خانم‌ها و آقایان فرق می کند. خانم‌ها به کادر اهمیت می‌دهند و زاویه و ترتیب چیزهایی که باید از آن‌ها عکس گرفته شود و آقایان حواسشان به نورپردازی و زوم و استفاده از برنامه‌های تکنیکی است.
توضيح تفاوت زنان و مردان در شيوه عكاسي، بايد ساده باشد يعني مانند بسياري از مسائل ديگر به تفاوت در شيوه ادراك بازمي‌گردد. فكر مي‌كنم اكثر زن‌ها وقتي به يك محوطه تاريخي يا منظره زيبا مي‌رسند، تمام مجموعه را مي‌بينند و مي‌خواهند به حسي از فضا برسند. چيزها را سرسري نگاه مي‌كنند. قدم مي‌زنند، زواياي جديدي مي‌بينند، از منطقه آفتابي به سايه مي‌روند، يك گوشه مي‌نشينند، مي‌شنوند، بو مي‌كنند و حسي را كه از همه اين‌ها دارند، به عنوان خاطره ثبت مي‌كنند. وقت عکس گرفتن هم، فقط کادر منظره‌اي که انتخاب کردند و بودن چيزهاي دلپذير برايشان مهم است.اما اكثر مردها در چنين موقعيتي همان ابتدا درك مبهم خوشايندي از زيبايي يا تناسب به دست مي‌آورند و فوري سعي مي‌كنند آن حس را ثبت كنند. ثبت كردن تصوير با عكس و فيلم براي آن‌ها نوعي تملك آن حس است. به جاي آن‌كه خود را در محيط و حس آن رها كنند مي‌خواهند آن حس را ثبت و كنترل كنند و صد البته که از کارهاي تکنيکي آن هم لذت مي‌برند.
خب، من از وقتي كه رفتار عكاسي آقايان را درك كرده‌ام در اين جور مواقع براي خودم قدم مي‌زنم و به جاي حرص خوردن، مي‌گذارم كاري را كه دوست دارد انجام دهد، گاه كادري را پيشنهاد مي‌دهم، بعضي وقت‌ها هم خودم دوربين را برمي‌دارم و چيزهايي را كه دوست دارم ثبت مي‌كنم. اگر دوست داشتيد فتوبلاگ را ببينيد.