مردان زن نما

سيمين دانشور در سووشون به مراسم تعزيه مانندي در سوگ سياوش اشاره مي‌كند. نمي‌دانم مراسم تعزيه تا چه حد برگرفته از سنت‌هاي كهن ايراني است اما نكته‌اي كه توجهم را جلب كرده، اين مساله است كه نه در اين نوع نمايش مذهبي ايراني و نه در نمايش‌هاي سنتي ژاپني و چيني، نشاني از بازيگران زن نيست و مردها با پوشيدن لباس زنانه و ماسك، نقش‌هاي زنانه را اجرا مي‌كنند. آيا جمع مردانه بازيگران، نگران عواقب و حاشيه‌هاي حضور زنان بودند يا حضور صدا و اندام زنانه، جديت نمايش را در نظر تماشاگران، خدشه‌دار مي‌كرده است؟