اعدام اراذل، وجدان های آسوده

دو جوان بدون سابقه کیفری؛ روز روشن با قمه زورگیری کرده اند و از بخت بدشان، انتشار فیلم سرقت در فضای مجازی حساسیت نداشته قوه قضاییه را برانگیخته و برایشان حکم اعدام به دنبال آورده و در کمتر از چند هفته سرشان را بالای دار برده است. جرمی که مرتکب شدند (سرقت همراه با ارعاب با سلاح سرد) در قانون جزا، مجازاتی مشخص دارد (رد مال، پرداخت دیه در برابر آسیب فیزیکی و زندان). اشکار است که تصمیم به اعدام، تصمیمی سیاسی بود برای پوشاندن ناتوانی پلیس در برابر موج بزهکاری همراه با اوضاع بد اقتصادی.
در این چند روز از عدم رعایت حقوق متهمان در داشتن دادرسی منصفانه و عدم تناسب مجازات با جرم و ... بسیار گفتند و نوشتند اما چیزی که مرا به شدت ناراحت می کند، موافقان بسیار اعدام این دو جوان بود. از خانوم همسایه پیر خانه دار بی سوادم انتظاری نداشتم جز اینکه بنا بر عقل سلیم استدلال کند که باید چند تاشون را اعدام کنند که بقیه عبرت بگیرند اما شنیدن این حرف از زبان تحصیل کردگان مملکت و فلان استاد دانشگاه بیشتر مایه تاسف است. چطور باید فهماند که منظور از مجازات نه انتقام گیری بلکه کاهش احتمال تکرار جرم است و بازدارندگی مجازات منوط به بالا بودن احتمال دستگیری مجرم و مجازات اوست تا شدت مجازات.
کی می شود که بفهمیم مجرم گذشته از هر جرمی که مرتکب شده، انسان است و حقوق او در داشتن دادرسی عادلانه و مجازات منصفانه به عنوان یک انسان باید رعایت شود. تا این را نفهمیم، قانونمندی و احترام به حقوق شهروندی فکر خام است.