نوشتن مقاله

يان كرايب در كتاب «نظريه اجتماعي مدرن، از پارسونز تا هابرماس» جمله جالبي دارد، در مورد اينكه كساني كه يك جمله حرف براي گفتن دارند، يك مقاله مي‌نويسند و آن‌هايي كه يك مقاله حرف براي گفتن دارند، كتاب مي‌نويسند. يكي از مشكلات كار تحقيق در علوم اجتماعي در ايران اين است كه در جستجوي منابع، با حجم زيادي از مقالات و يادداشت‌هاي مرتبط با آن موضوع خاص روبرو مي‌شويد كه در نهايت، سه يا چهار مقاله حرفي براي گفتن دارند و قابل استنادند. من شخصا، براي تشخيص اعتبار علمي يك مقاله به ساختار آن نگاه مي‌كنم، چند خط از پاراگراف اول (آيا طرح مساله مشخص وجود دارد، سوال اصلي چيست)، تيترهاي فرعي و يكي دو پاراگراف از بخش اصلي (نويسنده تا چه حد به نظريات مختلف پرداخته و موضوع را از چه جنبه‌هايي بررسي كرده)و در آخر نگاهي به نتيجه‌گيري (نتيجه نويسنده از بحث چيست آيا براي موضوع تحقيق ما، كاربردي دارد؟). با اين روش در پنج دقيقه مي‌توان، امتياز علمي هر مقاله را مشخص كرد و حرف‌هاي بي‌ربط را دور ريخت.
البته در نقطه مقابل، بايد به دنبال شيوه‌هايي باشيم كه مقاله خودمان شسته رفته‌تر و دقيق‌تر باشد. بهاره آروين مطلب مفصلي در اين مورد نوشته كه به كار همه محققين و دانشجويان در دنيا و عقبي مي‌آيد، خدايش خير دهاد.