دیوار مزاحم همسایه

در بلوار فردوس غرب، پس از تقاطع شقایق مرکز خرید کوچکی است (بانک، نانوایی، قنادی، گل‌فروشی، پیتزا و ...) که همیشه مشکل ترافیک دارد. ماشین ها مرتبا در حال پارک کردن یا خروج از پارک هستند، از همه بدتر یک خانه قدیمی یک طبقه که دیوار حیاطش برخلاف بقیه عقب نشینی نکرده و بر مشکل عبور و مرور افزوده. برایم سوال بود که چطور شهرداری در یک اقدام جهادی دیوار را تخریب نکرده تا ترافیک این قسمت را روان تر کند؟ جواب را ناخواسته از یک راننده تاکسی شنیدم که در ترافیک ظهر، خانه کلنگی را به مسافر کنار دستش نشان داد و تعریف کرد که این خانه پدر شهیدی است که این چند سال حاضر به عقب نشینی دیوارش نشده و شهرداری هم نمی خواهد او را برنجاند و همسایگان اسیر و معذبند.

امروز عصر که پس از مدتی از همان مسیر می‌گذشتم، دیدم که ترافیک کمتر است و ماشین ها راحت‌تر می گذرند. سرک کشیدم، دیوار سر جایش نبود. سه متر عقب تر دیوار جدیدی ساخته بودند که بنرهای رویش به آقای مهندس فلان، درگذشت پدر گرامی‌اش را تسلیت می‌گفتند. اولش تصور کارگران شهرداری که به محض خروج جنازه متوفی از درب خانه‌اش، دیوار را خراب کرده‌اند، سرگرمم کرد اما بعد که به خانه سوت و کور زشت نگاه کردم، بیشتر متاسف شدم برای پیرمردی که در این خانه در تنهایی و انزوا زندگی می‌کرد و تنها دیوار مزاحم خانه اش را داشت تا به همسایگانش یادآوری کند، هنوز نفس می‌کشد.