اوشین و معنای زندگی

سریال اوشین هم تمام شد، سریالی که بیان کننده زندگی پر فراز و نشیب زنی تنها از روستایی کوچک بود که با سالها کار سخت توانست به ثروت و رفاه برسد، فیلمنامه نویسان سال تولد اوشین را 1900 میلادی گرفته اند تا همراه با گذر عمر او، تغییرات سیاسی و اجتماعی تاریخ معاصر شان را به تصویر بکشند: وضعیت فئودالی کشاورزان، مظاهر غربی شدن، رکود اقتصادی، زلزله توکیو، جنگ جهانی دوم و بعد سال های بازسازی بعد از جنگ و ...

پس از تمام شدن این داستان طولانی می پرسم که معنای زندگی اوشین چه بود؟ برای خانواده اش کار کرد، ازدواج کرد، بچه هایش را بزرگ کرد، با مرگ شوهر و پسرش کنار آمد و سال‌ها سخت بیشتری تلاش کرد تا زندگیش را اداره کند و در پیری باز هم نگران بچه هایش بود. شاید با نگاه بدبینانه بگوییم که زندگی همه ما آدمهای معمولی (نه نابغه و نه دیوانه) همین است، به دنیا می آییم، درس می خوانیم، ازدواج می کنیم، بچه دار می شویم، کار می کنیم و سرانجام می میریم بی آنکه تغییری در این جهان به وجود آوریم و جز نزد عزیزانمان یادی از ما نمی ماند.

 اما مگر حاصل عمر آدم چه باید باشد؟ فکر می کنم اول شناخت خویشتن و رسیدن به بلوغ فکری و دوم کاستن از درد و رنج آدمیان. با این نگاه اوشین خوب زندگی کرد: مشتاق یادگیری بود و از همه فرصت‌های اندکش استفاده کرد. بدون آنکه مدرسه برود، خواندن و نوشتن یاد گرفت، در دوران کارگری در تجارتخانه، آشپزی، خیاطی، حسابداری و کدبانوگری آموخت. ازدواج تحمیلی را نپذیرفت و به دنبال استقلال مالی، سال‌ها کارگر بی مزد بود تا آرایشگری ماهر شود. بعد از ازدواج، به زن خانه ماندن اکتفا نکرد، اصول تجارت آموخت و حتی پشت چرخ خیاطی نشست. با ورشکستگی ناامید نشد، کشاورزی و ماهی فروشی کرد تا پس از مدتی توانست کسب و کار کوچکی راه بیاندازد. جنگ به خاک سیاه نشاندش اما از نو شروع کرد تا موفق شد ده‌ها فروشگاه زنجیر‌ای را مالک شود. در پایان زندگی ارامش داشت که تمام تلاشش را برای خود و خانواده اش انجام داده.

اما آیا در عرصه اجتماعی از درد و رنج جهان کاست؟ اینجا هم بله به سهم خودش تلاش کرد. به پدر و مادرش تا توانست خدمت کرد اما خود را فدا نکرد. قرض های پدر و هزینه خانه ای نو را پرداخت. مادرش را نزد خود آورد و تا دم مرگ محبت کرد. پسر دوستش را مانند پسر خود بزرگ کرد. دختری فقیر را زیر بال و پر گرفت و جوانی یتیم مانده از جنگ را به خانواده اش و بعدتر دامادی اش پذیرفت. در زندگیش به کسی بدی نکرد و قدرشناس محبت دیگران بود. حتی در نگاه سرمایه داری هم کسب و کارش، کارآفرینی و ایجاد اشتغال و خدمت به رونق اقتصادی جامعه بود.

در مجموع، اوشین خوب زندگی کرد.