احترام به شهدا و ظلم به دیگران
تمام این سال ها از عده ای
می شنیدم که امکانات و تسهیلاتی که برای خانواده شهدا، جانبازان، بسیجیان و ... در
نظر گرفته می شود، ناعادلانه است. به این غر زدن ها، بهایی نمی دادم و منطقی
می دانستم که همسران شهید حقوق ماهانه دریافت کنند و استقلال مالی داشته باشند تا
مجبور به پذیرش شرایط زندگی نامناسب نشوند. تحصیلات دانشگاهی هم در این کشور
رایگان است و دولت که ارائه کننده این تسهیلات است، حق دارد به دلایل سیاسی یا
اجتماعی، برای قشر خاصی تسهیلات بیشتری بگذارد.
(هر چند نبودن شرط سنی برای استفاده از سهمیه ها، مسخره و غیرمنصفانه است)
با
آشنایی صحبت می کردم که فرزند شهید است و به تازگی در چهل سالگی دانشجوی کارشناسی
ارشد دانشگاه آزاد شده. می پرسم که برای ادامه تحصیل مشکلی نداشته و در کمال تعجب می شنوم
که در دو سال اخیر تسهیلات جدیدی به وجود آمده و تحصیل
در دانشگاه آزاد برای فرزندان شهدا رایگان است (بنیاد شهید، شهریه را می پردازد) و علاوه بر آن، بنا بر قانون استخدامی، فرزندان شهید می توانند از مرخصی تحصیلی (مرخصی دوران تحصیل
همراه با دریافت حقوق پایه) استفاده کنند که بقیه کارمندان چنین امکانی ندارند و صد البته کسانی که رنج تحصیل را قبول
می کنند، واقعاً مشتاق علم هستند نه افزایش حقوق. چون به طور معمول در فیش حقوقی
آنها، مدرک تحصیلی، یک رتبه بالاتر از مدرک واقعی اشان، درج و محاسبه می شود.
با
این تفاصیل، من فقط احساس خشم و سرخوردگی داشتم. وقتی این همه
جانباز و حتی بچه های بدسرپرست و نیازمند هست چه احتیاجی به این خاصه خرجی
ها برای کسانی است که حالا به میانسالی رسیده اند و سالها حمایت از انها
باید جایی تمام شود. تبعیض
در محیط کار هم، نقض عدالت و شایسته سالاری است. خانواده شهدا و رزمندگان
برای استخدام در مراکز دولتی، سهمیه و فرصت بیشتری دارند، انصاف نیست پایه
حقوق و
تسهیلات برای آنها، بیشتر از همکارانشان باشد. نابرابری
دستمزدها، اولین شکل تبعیض و بی عدالتی است و ناخواسته باعث احساس خشم و
کینه نسبت
به کسانی می شود که به ناروا از چنین مواهبی برخوردار شده اند.
0 نظر
ارسال یک نظر