بالا بالا

شبکه پویا چند ماهی است که در حال تبلیغ محصول آموزشی بالا بالا است، چند کودک چهار، پنج ساله را نشان می‌دهد که نام‌ های روی کارت را می خوانند و مادرانشان مفتخرند که بچه هایشان قبل از رفتن به مدرسه، می توانند بخوانند. علیرغم تبلیغات مرتب و شاید به دلیل همین تبلیغات، به چنین محصولی بدگمان بودم: اول اینکه سال ها پیش، بّن بِن بُن چنین ایده ای را پیاده کرده بود و اینکه بالا بالا هم همان روش را دارد، به نوعی نقص قانون کپی رایت است.

دوم؛ بالا بالا برای سی دی آموزشی و پنج کتاب و یک مجموعه فلش کارت، حدود صدهزار تومن قیمت گذاشته بود که هر جور حساب کنی، بسیار گران است (پول تبلیغات زیاد را هم با مشتری حساب می‌کنند). سومین و مهمترین دلیل این که والدین به خاطر اثبات استعداد و هوش بچه هایشان دنبال این محصول هستند. وقتی دیدم که یکی از دوستانم به دختر سه ساله اش، خواندن یاد داده، حسابی وسوسه شدم که با پسرم امتحانش کنم اما سوال اصلی این بود که اصلا این شیوه اموزش برای خلاقیت بچه ها خوب است؟ به یادگیری آنها در سال های تحصیل ابتدایی، کمکی می کند؟

مشاور مهد کودک آب پاکی را روی دستمان ریخت که آموزش با فلش کارت هیچ مزیتی ندارد. بچه با تکرار، فقط شکل روی کارت را حفظ می کند و درکی از خواندن واقعی ندارد. سال اول دبستان که باید حروف الفبا و ترکیب انها و تبدیل شدنشان به کلمه را یاد بگیرد، به دلیل شکل کلمات که قبلا حفظ کرده است به شدت گیج می شود و یادگیری خواندن برایش سخت تر خواهد شد.