خوشنامی
مشغول همكاري با پروژه‌ايي هستم كه حوادث سال‌هاي اول پس از پيروزي انقلاب اسلامي را به مناسبت سي‌مين سالگرد پيروزي انقلاب مرور مي‌كنند. در اين دو ماه آن‌قدر جزئيات كتاب‌هاي خاطرات، روزنامه‌ها و نوشته‌هاي آن روزها را زير و رو كرده‌ام كه حتي شب‌ها خواب‌هاي انقلابي مي‌بينم. اولين حاصل اين كندوكاو تاريخي براي من اين بود كه ذهنيتي كه در مورد بعضي از شخصيت‌هاي سياسي آن روزها داشتم، عوض شده است.
حالا براي شخصيت بازرگان، صداقتش و اعتدالش آن‌چنان احترامي قائلم كه برايم سنگ محكي براي ديگر مدعيان شده. شهيد بهشتي برايم قابل احترام‌تر شده و كساني مانند عسگر اولادي ولاجوردي تنها خشم و نفرتم را برمي‌انگيزند و به همان اندازه بازخواني ادعاها و نوشته‌هاي كساني چون حجازي يا حتي موسوي گرمارودي فقط باعث خنده و تفريح است. بگذريم از سخنراني‌هاي آتشين و انقلابي مقامات سياسي كه جاي خود دارد.
گذشت زمان معيار فوق‌العاده‌ايي است، حالا كه آن شور و ديوانگي گذشته و گرد و خاك‌ها فرو نشسته، مي‌شود ديد كه چه تعداد اندكي روسفيد ماندند.